اثر تصویرسازی پتلپ و تمرین تعادلی بر تعادل دانشجویان پسر

تصویر¬سازی حرکتی، تمرین ذهنی اعمال در غیاب حرکت فیزیکی است. متأسفانه الگو¬های کمی از تصویر¬سازی تا به امروز ایجاد شده است؛ با این وجود بر اساس فرضیه تشابه کارکردی بین تصویر-سازی، ادراک و اجرای حرکتی هولمز و کالینز (2001)، الگوی تصویر¬سازی پتلپ را ارائه کردند که شواهد راهبردی برای تمرین تصویر¬سازی در زمینه روان¬شناسی ورزش فراهم می¬آورد. هدف این پژوهش اثر تصویرسازی پتلپ بر آزمون¬های تعادل پویای بس و ستاره بود. روش¬ این پژوهش نیمه¬ تجربی است. ابتدا پرسشنامه¬ی تجدید نظر¬شده تصویرسازی حرکت (هال و مارتین، 1997) و فرم اطلاعات فردی بین دانشجویان دانشگاه اراک توزیع شد؛ سپس به صورت هدفمند 60 نفر به عنوان نمونه¬ی آماری انتخاب شدند و بعد از پیش آزمون تعادل پویا به صورت تصادفی به چهار گروه همگن 15 نفره، تمرین ذهنی پتلپ، تمرین تعادلی، تمرین ترکیبی و گروه کنترل تقسیم شدند. طول دوره¬ی تمرینی 6 هفته و هفته¬ای 3 جلسه بود و از افراد آزمون اکتساب و یادداری به عمل آمد. نتایج آزمون t-همبسته نشان داد که پیشرفت معناداری از پیش آزمون به آزمون اکتساب در گروه تمرین تعادلی در آزمون¬های تعادل پویا وجود داشت ؛ اما این پیشرفت در گروه تصویر¬سازی پتلپ معنادار نبود. در مقابل در گروه تمرین ترکیبی پیشرفت معناداری در آزمون تعادل بس وجود داشت؛ اما در آزمون تعادل پویای ستاره پیشرفت معنادار نبود. همچنین نتایج آزمون تحلیل واریانس یک طرفه نشان داد بین میانگین نمره های آزمون اکتساب و یادداری گروه¬های پژوهش در آزمـون تعادل پویای ستاره و بس تفاوت معنی¬داری وجود نداشت. بنابراین در استفاده از برنامه¬¬ی تصویرسازی پتلپ عواملی نظیر ماهیت تکلیف و آزمودنی¬ها باید مدنظر قرار گیرد تا این روش تصویر¬سازی در بهبود نتایج مطلوب تأثیرگذار باشد.